Mattie!

Je moet je voorstellen dat hier bij ons in de kantine werkelijk van alles door elkaar zit. Vuilnismannen, ingenieurs, schoffelaars, managers, civiele mannen, zo nu en dan eens iemand uit het directie team etc. Oké, eerlijk is eerlijk, soort zoekt soort, dus per tafel is er wel onderscheid. Maar goed, dat geeft verder niet.

Stel je eens opnieuw voor:
ik zit daar rustig mijn bakkie koffie te drinken en de sterke verhalen en de schuine moppen aan te horen als het naast mij zo ineens donker wordt. Ja, echt pikkedonker. Ik schrik me een hoedje als ik opzij kijk en van dichtbij tegen twee gouden tanden aankijk, waarvan op 1 tand de letter S staat. Maar waar ik echt onderste boven van ben.. Hij zegt: "Mag ik de suker deerne?" Ik kijk hem verbaasd aan alsof het in Keulen dondert en vraag me af of hij nu echt suker zegt. Maar wat zegt hij nou op het laatst? Dus ik zeg op mijn beste Nederlands en duidelijk articulerend: "Wat zeg je?" En hij nogmaals; "Mag ik de suker deerne?" En het flitst door mijn kop dat hij toch echt suker zegt.. Heeeel apart.. Maar what the fuck zegt ie nou als laatst??? Ik versta er geen kloot van!! Papiamentu is mijn taal niet echt. Nederlands en een paar van die andere buitenlandse talen, dat luk nog net, dus beperkt mijn etymologische kennis zich tot die talen. Dus vraag ik hem: "wat zeg ie Japie??" En hij kijkt me aan alsof ik de debiel van de eeuw ben maar zegt voor de derde keer; "mag ik de suker DEERNE?" En dan hoor ik het.. hij zegt deerne!! Hij zegt deerne!! Nou moet het niet gekker worden.. Een Antilliaan die plat probeert te praten!! Goed.. het klinkt dus voor geen meter, maar doe je dan je best om in te burgeren of niet? Vanaf nu is de gekleurde man met gouden tanden en oranje werkjas mijn mattie!