Mien lieffie!

Omdat ik vanmorgen ging koffie drinken in T'beek en vanmiddag een verjaardag van een buurmeisje had en ik dus keihard verzaakte om te klussen op een diva haar slaapkamer, moest ik vanavond maar wat langer door gaan. En zo geschiedde dat ik om 23.15 uur de laatste streken met het penseeltje uitdeelde in de schuur aan een diva bed.

En net toen ik de boel wilde opruimen hoorde ik een paar klompjes aankomen. Met een hoop gesnif en gesnotter. En aangezien de roldeur open stond was het maar een fractie van een seconde en daar kwam een paraplu in beeld. Met daaronder een paar blote benen en in de hand een natte pyama broek. En met dikke rode huilogen en een hoop diepe halen zegt ze; ik heb een ongelukje gehad en ik kon jouw niet vinden....! En daar achteraan weer een hele waterval van tranen..

En eenmaal binnengekomen ligt er op de keukentafel een briefje:

Onmundig heavig in orde..

Zo.. dat was het weer.. De huishoudbeurs voor levensgenieters. "høken, brekken en angaon, zoepen en een hoop kabaal."

Het was van donderdagavond tot maandagmorgen een machtig en über prachtig weekend. Je moet wel tegen een stootje van een lompe boer kunnen, is bierdrinken tot je er bij neervalt natuurlijk absoluut geen essentiële voorwaarde om lol te hebben, is de pislucht op de plekken waar zonder te betalen de volle blaas geleegd kan worden bij de toch al lage entreeprijs inbegrepen en dienen Randstedelijke stukken chagrijn rekening houden met de te pas en te onpas opduikende, ongetwijfeld kolderiek bedoelde humor, met festivalmascotte Tante Rikie als meest manifeste voorbeeld. Ik heb in drie dagen tijd nog nooit zo vaak het Wilhelmus uit volle borst meegeblerd..

Op maandagmorgen met een dikke bek (Chef Herpes is alive) weer op huus an om direct om 9.00 uur al in een dikke fuik van meneer en mevrouw agent te rijden. Maar goed, ik ben niet bang nie! Kom maar op met die alcohol controle en een slokje diesel mochten ze ook nog wel. Niet elke boer(in) gooit gasolie in de tank van de luxe waguhh.

Op maandagmiddag gewoon heel dapper begonnen aan het slopen van de schoorsteen bij een diva op de slaapkamer. Dinsdag dapper mee doorgegaan om dinsdagmiddag voor kats laveloos buiten op de schommelbank in slaap te vallen. Op woensdag heerlijk beauty dagje in Drenthe gehad. Je moet alles weer wat in het gareel trekken als je de 30 gepasseerd bent en een heftig weekend gehad hebt.. Vanuit Drenthe maar direct doorgereden naar Brabant om daar t/m vrijdag nog ff wat dagen op de camping te vertoeven met de kids en ex-ega. Maar nou moest het zo zijn dat het me 's avonds gigantisch in de nek en de schouders schoot en ik werkelijk mijn hoofd geen kant opdraaien kon. (Met uitzondering van mijn mond, die kon nog wel bewegen.. )En toen dat vrijdags allemaal weer een beetje leek te bewegen werd ik zo ziek als een hond.. En de kinderen maar plastic zakjes brengen die mama met gemak vullen kon.. Vrijdagavond gewoon weer gegeten en zaterdags dacht ik alles weer fris en fruitig op een rijtje te hebben, maar zondagmorgen kon ik weer niets binnen houden..

En vandaag; maandag.. zit ik weer dapper op kantoor, de laatste week vol te brengen. In mijn truttetenue en ben ik vergeten om de rouwranden onder mijn nagels te verwijderen. Zit mijn herpes nog overduidelijk zichtbaar op zowel mijn lip als halverwege mijn kin.

Maar kom ik weer uitermate tot rust...

God, straks ga ik dat relaxen nog missen ook..

Letterkunde.

Ik kan er niets aan doen. Het gaat geheel vanzelf en nu ik bijna dagelijks over de A6 de tokkel, ja echt tokkel, want de meest recente bekeuring van €183,- gaat me niet geheel in de koude kleren zitten, heb ik nu natuurlijk alle tijd van de wereld om ze te bedenken. Maar soms heb je zo nu en dan er eentje tussen zitten die 'lees' je zo.. Hoef je geen minuut over na te denken.. En zo van de week dus ook; 71-SJ-ZS. Dan zie ik dus direct: Snelle JeZuS en voor die cijfers maken we voor het gemak; een 71 jarige Snelle JeZuS. En als je dan inhaalt en blijkt dat er idd een oude man in zit, dan heb ik een glimlach van oor tot oor...

Mijn nieuwe werk is heel tof. Echt heel leuk. Eerlijkheidshalve moet ik toch toegeven dat ik het werken met meerdere mensen op een afdeling toch wel gemist heb. En zit ik enerzijds tussen de ingenieurs achter hun bureau's en anderzijds tussen de schoffelaars die de gemeentetuinen schoffelen, het is echt heel leuk. Qua werk is het nog niet heel druk. Men komt nu pas terug van hun 4 of 5 weekse vakantie (!) dus het werk zal nu weer een beetje op gang komen. Maar toch heb ik van de week geleerd op mijn werk. Je moet je voorstellen dat er 5 man (incl mezelf) thee zit te leuten op mijn kantoor. Eén van mijn collega's schreef een vijftal letters op: FFTZZ. Wat staat daar zegt ie... Ik kijken en kijken... maar ik zie 2x een F een T en 2x een Z. Niet echt iets waar ik zo wat voor bedenken dan.. dus ik zeg dat ik het niet weet. Hij vraagt 4x of ik het zeker weet. Maar ik weet het niet. En hij lacht bij voorbaat al en dan zegt ie:

eFFe Thee ZETTEN...

En hij ligt compleet in een deuk.. Nou werkelijk... Veeg mij dan ook maar onder de tafel vandaan..Geweldig.. Hij had zo'n lol.. En de anderen ook trouwens..

Nou zit ik dan daar op mijn plek of niet??

Mattie!

Je moet je voorstellen dat hier bij ons in de kantine werkelijk van alles door elkaar zit. Vuilnismannen, ingenieurs, schoffelaars, managers, civiele mannen, zo nu en dan eens iemand uit het directie team etc. Oké, eerlijk is eerlijk, soort zoekt soort, dus per tafel is er wel onderscheid. Maar goed, dat geeft verder niet.

Stel je eens opnieuw voor:
ik zit daar rustig mijn bakkie koffie te drinken en de sterke verhalen en de schuine moppen aan te horen als het naast mij zo ineens donker wordt. Ja, echt pikkedonker. Ik schrik me een hoedje als ik opzij kijk en van dichtbij tegen twee gouden tanden aankijk, waarvan op 1 tand de letter S staat. Maar waar ik echt onderste boven van ben.. Hij zegt: "Mag ik de suker deerne?" Ik kijk hem verbaasd aan alsof het in Keulen dondert en vraag me af of hij nu echt suker zegt. Maar wat zegt hij nou op het laatst? Dus ik zeg op mijn beste Nederlands en duidelijk articulerend: "Wat zeg je?" En hij nogmaals; "Mag ik de suker deerne?" En het flitst door mijn kop dat hij toch echt suker zegt.. Heeeel apart.. Maar what the fuck zegt ie nou als laatst??? Ik versta er geen kloot van!! Papiamentu is mijn taal niet echt. Nederlands en een paar van die andere buitenlandse talen, dat luk nog net, dus beperkt mijn etymologische kennis zich tot die talen. Dus vraag ik hem: "wat zeg ie Japie??" En hij kijkt me aan alsof ik de debiel van de eeuw ben maar zegt voor de derde keer; "mag ik de suker DEERNE?" En dan hoor ik het.. hij zegt deerne!! Hij zegt deerne!! Nou moet het niet gekker worden.. Een Antilliaan die plat probeert te praten!! Goed.. het klinkt dus voor geen meter, maar doe je dan je best om in te burgeren of niet? Vanaf nu is de gekleurde man met gouden tanden en oranje werkjas mijn mattie!

Iemand..

Twee hele dagen werken en ik ben NU -op dit moment- uitgeteld. Kats aan de latten! Mijn God.. Waar zijn de tijden gebleven dat ik me na een volledige werkweek een weekend lang vol overgave in het nachtleven stortte om dan ‘s maandags na een paar uur slaap weer fris en fruitig aan de slag te gaan? Wanneer is mijn ijzersterke gestel opgehouden met bestaan? En kun je mij nu na twee dagen letterlijk bij elkaar vegen? Godskanonne.. Die enorme berg met schone was lijkt onoverkomelijk...

Iemand zin om te strijken?

Bleghhh ben het zat voor vandaag.. Morgen weer een nieuwe dag..

Euforisch verslavend!

Ik deed het gistermiddag. Het was een beetje gevaarlijk op de drukke A6. Maar het geeft een geweldige kick. Iets afleveren waarvan je weet dat het recht uit je hart komt. Dat het briljant is. Dat het gewoon niet beter kan. In een moment van overgave iets smsen wat waterdicht is, zo dicht dat er geen enkele ruimte is voor een andere uitleg. Duidelijke taal, heldere wijn. De adrenaline stroomt met dubbele snelheid en laat een licht gevoel in je hoofd achter. Levensgevaarlijk op die A6. Je leest, leest nog eens, maar je weet dat de tekst staat als een huis. Je hebt precies weergegeven waar het om draait, beknopt en met de puntjes op de juiste streepjes.

Zo zou ik altijd willen smsen. Verslaafd rakend aan de euforie van het moment.

KWW of haperende bovenkamer?

Je hebt soms van die dagen dat het niet helemaal wil. Vandaag is zo’n dag. Ik was al vroeg aan het werk, maar kan me niet goed concentreren. Hoofdpijn. En niet zo’n klein beetje ook. Het is zo’n hoofdpijn waardoor je niets meer scherp kunt zien. Dat is het soort waar ik vandaag last van heb. Dat bonken in mijn hoofdje begint nu gelukkig te zakken, maar daar had ik dan ook twee van die smarties voor nodig. Maar ik zie nog steeds niet scherp..
Of zal dat laatste gewoon komen omdat een KWW-dag is?

Intuïtie

Stilstaan is er bij mij nooit bij. Hollen wel. Ik lijk altijd in een maalstroom van verandering te zitten die mij zo heel af en toe aan de rand laat uitrusten, maar me dan ook weer onverbiddelijk verder meesleurt. Er zit iets nieuws in de lucht. De eerste contacten zijn nog maar net gelegd, de plannen nog niet vastomlijnd, maar zoals altijd luister ik naar mijn intuïtie en het voelt gewoon goed. Meer kan ik voorlopig nog niet zeggen.

Bij de pepernoten af!!

Het was droog en bij de pepernoten af gezellig...

En verder hebben we de boel niet op stelten gezet...

Dat doen we toch nooit??

Creatio ex nihilio

De grote witte pagina blijft leeg. Krampachtig probeer ik het te vullen met woorden die iets te betekenen zouden kunnen hebben. Een zware band om mijn maag, flarden van woorden in mijn hoofd. Gedachten draaien continue dezelfde rondjes. Te verwarrend, te onbenullig, niet pakkend genoeg. Lezen bij anderen levert ook geen inspiratie meer op, erger nog, sommigen begrijp ik niet eens meer....

Heb ik nou gewoon teveel dingen aan mijn koppie of ben ik nu dan toch aan het einde van mijn Latijn?

Levensecht..

Nog voor ik hem zag voelde ik zijn aanwezigheid...
Ik probeerde zo ontspannen mogelijk adem te halen...
Door mijn wimpers heen zag ik hem naderbij komen...
Paniek maakte zich van mij meester...
De donkere contouren van een man kwamen steeds dichterbij...
Ik kon hem bijna aanraken...

En toen ontwaakte ik met een vreselijke schreeuw...

Daag je me nou uit?

In het kader van mijn VCA diploma en ik nu alles weet over risico analyses (risico= kans x gevolg) loop ik dus al bijna 2 weken op mijn klompen. Want zeg nou zelf: met deze gladheid lopen op hoge hakken is toch vragen om gebroken benen? Met als gevolg; ziektewet.

Men is hier echter van mening dat men ook wel eens mijn wooden shoes wil zien en dat het beste moment daarvoor toch wel de nieuwjaarsreceptie in het gemeentehuis was.. Als ik durfde..

De vraag is nu alleen nog; doe ik de gele of de blauw/witte?

Plattelandsmeittie!

Ik heb nog drie weken de tijd om mijn examenopdracht in te leveren, maar vandaag was mijn laatste schooldag! Naast al die Schoevers-wijffies, die samenscholen in die grote stad halverwege in NL, ben ik natuurlijk redelijk de vreemde eend in de bijt. Maar dat dondert mij niks. En ben ik er gewoon trots op dat ik maar zo'n gewoon plattelandsmeittie ben. Elke keer als ik onderweg naar de grote stad ben en er dan doorheen rijdt dan denk; daar wil ik de klompen toch echt niet hebben staan.

Maar de elite wijffies vroegen zich af (alsof ze zich om mij zouden bekommeren.. tsss) of ik mijn scriptie wel uploaden kon met dat boerenbreedband. Boerenbreedband?? Boerenbreedband?? Huh?? Tssss... Laten we ff toegeven dat je op het platteland best eens kans hebt dat je van diverse voorzieningen bent verstoken. Ik bedoel: De postduif is enige tijd geleden al afgeschoten; hij komt tegenwoordig met de auto. We hebben geen kabelaansluiting; deden het altijd met een schotel, maar hebben sinds een half jaar Digitenne. We hebben geen aansluiting op het riool, maar hebben serieus nog een heuse beerput. En we kregen vrij laat ADSL, praktisch de laatste in NL volgens mij.. Maar dat boerenbreedband doet het heus wel en ik ben er zeer content mee. En die elite wijffies mogen dan van alle gemakken voorzien zijn met hun Prada tassen, maar ik kan tenminste høken.. (wie niet wet wat høken is, die wet echt niet wat ie mist. Høken, brekken en angoan, zoepen en een hoop kabaal, en dat alles bij mekaar nuumen wij Normaal)

Plaatselijke favoriet!

Maar ik reed tenminste met mijn 1.6 en als enige vrouw in de finale tussen die woest snelle MR2's en dikke Sierra's!

Als dit de voorbode van vandaag is...

Daar rij je dan.. Op maandagmorgen, in de regen, op de toch altijd wel drukke A28. Slechte nacht achter de rug gehad en lekker in gedachten luisterend naar de radio. De BloedMooieWijvewaguh op cruise control. Wie dut mij wat, zoj je denken?!

Fout gedacht.. Begint die auto ineens een partij te trillen in het stuur. Eerst maar eens ff van dat cruisen af. Dan maar eens wat gas minder. Godskolere blijven trillen dat orgel. Bij 90 denk ik dan toch maar dat ik misschien wel eens een lekke band kan hebben. Wat moet je dan? Zomaar op het knooppunt op de vluchtstrook neer kwakken?? Maar ja, met lekke band kun je ook niet verder rijden toch?

Op de vluchtstrook dan maar. Het regent nog steeds. En wie heeft er vandaag geen jas aangetrokken? Precies... Als ik dan eindelijk kans zie om uit de BloedMooieWijvewaguh te springen en aan de safe side van de waguhh te gaan staan, zie ik toch echt geen lekke band. De BloedMooieWijvewaguh stinkt wel gruwelijk. Verbrandde remblokken/schijven? Weet ik veel. Ik moet er wel bijna van over mijn nek, dat weet ik dan weer wel. BlondT dat ik dan ben, moet ik toch ff tegen elke band aanschoppen. Check, dubbelcheck. Je weet maar nooit.

Ik constateer toch nog lucht in de bandjes. Ik snap er geen ruk van. Hij stinkt toch wel echt. Moet ik dan maar weer gaan rijden? Weet ik veel. Straks is er wel wat stuk. Of kan ik niet meer remmen. Rampscenario's in overvloed schieten door mijn hoofd. Weet je wat ik doe? Ik ga gewoon rijden en bel één van mijn supermonteurs. Kan ik direct tijdens het hotline gesprek vertellen wat er mis gaat.. Slim toch?

Ware het niet zo zij, dat er nu natuurlijk niets meer aan de hand is. Afgezien dan dat de BloedMooieWijvewaguh nog steeds stinkt en ik tranen in mijn ogen heb, zo gruwelijk. Niks aan de hand dus. Snap er geen hol meer van. Maar ja, who cares? We cruisen weer 120.

Ben ik bijna op mijn eindbestemming, sta voor het stoplicht te wachten. Luister opnieuw in gedachten verzonken naar de radio en kijk een beetje dromerig voor me uit. Ja, ik bedoel; het licht staat op rood. Wat moet je anders dan? Kijk in mijn binnenspiegel en zie ik ineens superveel GIGA ZWARTE ROOK!!! What the peep??!!! Was er dan toch wat aan de hand? En waarom heb ik dat de afgelopen 50km dan niet gemerkt?

Nou, gewoon.... Het komt namelijk van de tjokvol geladen vrachtwagen die naast me staat in de andere rijbaan en optrekt omdat hij groen licht heeft...

Goed bezig Blondie..